آنکه یقین کند خداوند مقصد را میگذارد به فردای مبداء هم یقین میکند روزی ترسیم آن و روزی رسیدن به آن آنکه در آن روز قبل یقین داشت در فردای ان رسیدن خواهد داشت.و آنکه شک کرد و آنکه از رسیدن به فردای آن نا امید شد اگر رسد به آن قبل آن به تلاش خود شک داشته. کسی میرسد به فردای یقین که قبل آن رسیده باشد به نک پیکان آن تا رسد به اشاره آن. هم اشاره ان و هم قبل آن را خدا میداند.