فانوس-47-آیاتی از کتاب قرآن کریم

به عصر سوگند، (1)

به مالک و حاکم مردم، (2)

(هرگز) نزاد، و زاده نشد، (3)

بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد)! (1)

هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرارسد، (1)

و نه شما آنچه را من می‏پرستم می‏پرستید، (3)

پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن! (2)

و (دیگران را) به اطعام مسکین تشویق نمی‏کند! (3)

وای بر هر عیبجوی مسخره‏کننده‏ای! (1)

چنین نیست که می‏پندارید، (آری) بزودی خواهید دانست! (3)

روزی که مردم مانند پروانه‏های پراکنده خواهند بود، (4)

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (3)

آیا نمی‏داند در آن روز که تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‏شوند، (9)

در آن روز مردم بصورت گروه‏های پراکنده (از قبرها) خارج می‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (6)

کافران از اهل کتاب و مشرکان (می‏گفتند:) دست از آیین خود برنمی‏دارند تا دلیل روشنی برای آنها بیاید، (1)

بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید، (1)

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، (11)

ما هم بزودی ماموران دوزخ را صدا می‏زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! (18)

و قسم به این شهر امن ( مکه)، (3)

(آری) مسلما با (هر) سختی آسانی است، (6)

که خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3)

که سعی و تلاش شما مختلف است: (4)

همان کس که مال خود را (در راه خدا) می‏بخشد تا پاک شود. (18)

به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (1)

و فرستاده الهی ( صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا ( همان شتری که معجزه الهی بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (13)

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)! (4)

و یک زبان و دو لب؟! (9)

و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! (4)

همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، (11)

و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‏شوید)! (20)

تو ای روح آرام‏یافته! (27)

چهره‏هایی در آن روز خاشع و ذلت‏بارند، (2)

در آن تختهای زیبای بلندی است، (13)

تو سلطه‏گر بر آنان نیستی که (بر ایمان) مجبورشان کنی، (22)

پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (9)

و تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست! (2)

و آنچه را با مؤمنان انجام می‏دادند (با خونسردی و قساوت) تماشا می‏کردند! (7)

و آنچه را می‏خواهد انجام می‏دهد! (16)

و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5)

او گمان می‏کرد هرگز بازگشت نمی‏کند! (14)

روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‏ایستند. (6)

(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: «این افسانه‏های پیشینیان است!; س‏ذللّه (13)

در چهره‏هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‏بینی و می‏شناسی! (24)

و هنگامی که از کنارشان می‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‏کردند، (30)

و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4)

و بدکاران در دوزخند، (14)

و در آن هنگام که وحوش جمع شوند، (5)

و در آن هنگام که دوزخ شعله‏ور گردد، (12)

اما کسی که به سراغ تو می‏آید و کوشش می‏کند، (8)

در الواح پرارزشی ثبت است، (13)

چنین نیست که او می‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! (23)

هنگامی که آن صدای مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومی‏روند)! (33)

و آنها که امور را تدبیر می‏کنند! (5)

به سوی فرعون برو که طغیان کرده است! (17)