فصل 3
1 ای پسر من، تعلیم مرا فراموش مکن و دل تو اوامر مرا نگاه دارد،
2 زیرا که طول ایام و سالهای حیات و سلامتی را برای تو خواهد افزود.
3 زنهار که رحمت و راستی تو را ترک نکند. آنها را بر گردن خود ببند و بر لوح دل خود مرقوم دار.
4 آنگاه نعمت و رضامندی نیکو، در نظر خدا و انسان خواهی یافت.
5 به تمامی دل خود بر خداوند توکل نما و بر عقل خود تکیه‌مکن.
6 در همه راههای خود او را بشناس، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.
7 خویشتن را حکیم مپندار، از خداوند بترس و از بدی اجتناب نما.
8 این برای ناف تو شفا، و برای استخوانهایت مغز خواهد بود.
9 از مایملک خود خداوند را تکریم نما و از نوبرهای همه محصول خویش.
10 آنگاه انبارهای تو به وفور نعمت پر خواهد شد، و چرخشتهای تو از شیره انگور لبریز خواهد گشت.
11 ای پسر من، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و توبیخ او را مکروه مدار.
12 زیرا خداوند هر که را دوست دارد تأدیب می‌نماید، مثل پدرْ پسر خویش را که از او مسرور می‌باشد.
13 خوشابحال کسی که حکمت را پیدا کند، و شخصی که فطانت را تحصیل نماید.
14 زیرا که تجارت آن از تجارت نقره و محصولش از طلای خالص نیکوتر است.
15 از لعلها گرانبهاتر است و جمیع نفایس تو با آن برابری نتواند کرد.
16 به دست راست وی طول ایام است، و به دست چپش دولت و جلال.
17 طریقهای وی طریقهای شادمانی است و همه راههای وی سلامتی می‌باشد.
18 به جهت آنانی که او را به دست گیرند، درخت حیات است و کسی که به او متمّسک می‌باشد خجسته است.
19 خداوند به حکمت خود زمین را بنیاد نهاد، و به عقل خویش آسمان را استوار نمود.
20 به علم او لجّه‌ها مُنْشَّق گردید، و افلاک شبنم را می‌چکانید.
21 ای پسر من، این چیزها از نظر تو دور نشود. حکمت کامل و تمیز را نگاه دار.
22 پس برای جان تو حیات، و برای گردنت زینت خواهد بود.
23 آنگاه در راه خود به امنیت سالک‌خواهی شد، و پایت نخواهد لغزید.
24 هنگامی که بخوابی، نخواهی ترسید و چون دراز شوی خوابت شیرین خواهد شد.
25 از خوف ناگهان نخواهی ترسید، و نه از خرابی شریران چون واقع شود.
26 زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود و پای تو را از دام حفظ خواهد نمود.
27 احسان را از اهلش باز مدار، هنگامی که بجا آوردنش در قوّت دست توست.
28 به همسایه خود مگو برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد، با آنکه نزد تو حاضر است.
29 بر همسایه‌ات قصد بدی مکن، هنگامی که او نزد تو در امنیت ساکن است.
30 با کسی که به تو بدی نکرده است، بی‌سبب مخاصمه منما.
31 بر مرد ظالم حسد مبر و هیچکدام از راههایش را اختیار مکن.
32 زیرا کج‌خلقان نزد خداوند مکروهند، لیکن سّر او نزد راستان است.
33 لعنت خداوند بر خانه شریران است. اما مسکن عادلان را برکت می‌دهد.
34 یقین که مستهزئین را استهزا می‌نماید، اما متواضعان را فیض می‌بخشد.
35 حکیمان وارث جلال خواهند شد، اما احمقان خجالت را خواهند برد.
