آیاتی از کتاب قرآن کریم

و (نیز) به خاطر آورید زمانی را که منافقان و بیماردلان می‏گفتند: «خدا و پیامبرش جز وعده‏های دروغین به ما نداده‏اند!» (12)

آنها در همه چیز نسبت به شما بخیلند; و هنگامی که (لحظات) ترس (و بحرانی) پیش آید، می‏بینی آنچنان به تو نگاه می‏کنند، و چشمهایشان در حدقه می‏چرخد، که گویی می‏خواهند قالب تهی کنند! اما وقتی حالت خوف و ترس فرو نشست، زبانهای تند و خشن خود را با انبوهی از خشم و عصبانیت بر شما می‏گشایند (و سهم خود را از غنایم مطالبه می‏کنند!) در حالی که در آن نیز حریص و بخیلند; آنها (هرگز) ایمان نیاورده‏اند، از این رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد; و این کار بر خدا آسان است. (19)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)

یا اینکه تو از آنها مزدی می‏طلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم؟! (35)

(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)