/מִ זְמוֹר 4 /
א) לַ מ ְ נַצּ ַ ֵ ח בּ ִ נְ גִ ינוֹת, מ ִ זְ מוֹר ל ְ דָ וִ ד. ב) בּ ְ קָ ר ְ א ִ י, עֲנֵנִ י אֱ לֹהֵ י צ ִ ד ְ ק ִ י--בַּ צָּ ר, ה ִ ר ְ חַ ב ָ ְ תּ לּ ִ י; חָ נֵּנִ י, וּשׁ ְ מַ ע תּ ְ פ ִ לָּ ת ִ י. ג) בּ ְ נֵי א ִ ישׁ, עַ ד-מֶ ה כ ְ בוֹד ִ י ל ִ כ ְ ל ִ מָּ ה-- תֶּ אֱ הָ בוּן ר ִ יק; תּ ְ בַ ק ְ שׁוּ כָ זָב סֶ לָ ה. ד) וּד ְ עוּ-- כּ ִ י-ה ִ פ ְ לָ ה יְ הוָה, חָ ס ִ יד לוֹ; יְ הוָה יִ שׁ ְ מַ ע, בּ ְ קָ ר ְ א ִ י ֵאלָ יו. ה) ר ִ גְ זוּ, וְ אַל-תֶּ חֱ טָ אוּ: א ִ מ ְ רוּ ב ִ ל ְ בַ ב ְ כֶ ם, עַ ל-מ ִ שׁ ְ כַּ ב ְ כֶ ם; וְ דֹמּוּ סֶ לָ ה. ו) זִ ב ְ חוּ זִ ב ְ חֵ י- צֶ דֶ ק; וּב ִ ט ְ חוּ, אֶ ל-יְ הוָה. ז) רַ בּ ִ ים אֹמ ְ ר ִ ים, מ ִ י-יַר ְ אֵ נוּ-טוֹב: נְ סָ ה עָ לֵ ינוּ, אוֹר פּ ָ ָ נֶיך יְ הוָה. ח) נָתַ תָּ ה שׂ ִ מ ָ ְ חה ב ְ ל ִ בּ ִ י; מֵ עֵ ת דּ ְ גָנָם וְ ת ִ ירוֹשָׁ ם רָ בּוּ. ט) בּ ְ שָׁ לוֹם יַח ְ דָּ ו, אֶ שׁ ְ כּ ְ בָ ה וְ א ִ ישָׁ ן: כּ ִ י-אַתָּ ה יְ הוָה ל ְ בָ דָ ד; לָ בֶ טַ ח, תּוֹשׁ ִ יבֵ נִ י.
/מִ זְמוֹר 1 /מִ זְמוֹר 2 /מִ זְמוֹר 3/
א) ְאַשׁרֵ י ָהא ִ ישׁ-- ֲא ֶשׁר לֹא ָהל ְ ַ ך, בֲּ ַ עצַ ת ְר ָשׁע ִ ים; ְוּב ֶד ֶר ְך ח ָ ַ טּא ִ ים, לֹא ָע ָמד, ְוּבמוֹשַׁ ב לֵ צ ִ ים, לֹא ָי ָשׁב. ב) כּ ִ י א ִ ם ְבּתוֹרַ ת ְיהוָה, ֶח ְפצוֹ; ְוּבתוֹרָ תוֹ ֶי ְהֶגּה, יוֹמָ ם וָל ְ ָ ילָ ה. ג) ְוהָ יָה-- ְכּעֵ ץ, ָשׁתוּל עַ ל-פּ ְ ַ לגֵי- מָ יִ ם:ֲא ֶשׁר פּ ְ ִ ריוֹ, יִ תֵּ ן ְבּעִ תּוֹ-- ְועָ לֵ הוּ לֹא-יִ בּוֹל; ְוכֹל ֲא ֶשׁר- ֲיַע ֶשׂה ְיַצל ַ ִ יח. ד) לֹא-כֵ ן ָה ְר ָשׁע ִ ים: כּ ִ י א ִ ם-כַּ מֹּץ, ֲא ֶשׁר- תּ ְ ִ דּ ֶפנּוּ ַ רוּח. ה) עַ ל-כֵּ ן, לֹא- ֻיָקמוּ ְרשָׁ ע ִ ים--בַּ מּ ְ ִ שׁפָּ ט; ְוחַ טָּ א ִ ים, בֲּ ַ עדַ ת צַ דּ ִ יק ִ ים. ו) כּ ִ י-יוֹד ַ ֵ ע ְי ָהוה, ֶדּ ֶר ְך צַ דּ ִ יק ִ ים; ְוֶד ֶר ְך ְר ָשׁע ִ ים תֹּאבֵ ד.
א) לָ מָּ ה, ר ְ ָ גשׁוּ גוֹיִ ם; ְוּל ֻאמּ ִ ים, ֶי ְהגּוּ- ר ִ יק. ב) ְיִ ת ְיַצּבוּ, מ ְ ַ לכֵ י- ֶאֶרץ-- ְו ְרוֹזנִ ים ְ נוֹסדוּ-ָיחַ ד:עַ ל- ְי ָהוה, ְועַ ל- ְמשׁ ִ יחוֹ. ג) ְנ ְנַתּקָ ה, ֶאת- ְמוֹסרוֹתֵ ימוֹ; ְו ְנַשׁל ִ יכָ ה מ ֶ ִ מּנּוּ ֲעבֹתֵ ימוֹ. ד) יוֹשֵׁ ב בּ ָ ַ שּׁמַ יִ ם ְיִ שׂ ָחק: ֲא ָדֹני, ְיִ לעַ ג- ָלמוֹ. ה) אָז ְידַ בֵּ ר אֵ לֵ ימוֹ ְבאַפּוֹ; וּב ֲ ַ חרוֹנוֹ ְיב ֲ ַ הלֵ מוֹ. ו) ֲוַאנִ י, ָנס ְ ַ כתּ ִ י מ ְ ַ לכּ ִ י: עַ ל- צ ִ יּוֹן, הַ ר- ָק ְדשׁ ִ י. ז) ֲאס ְ ַ פּרָ ה, ֶאל-חֹק: ְיהוָה, אָמַ ר אֵ לַ י ְבּנִ י אַתָּ ה-- ֲאנִ י, הַ יּוֹם ְיל ְ ִ דתּ ָ ִ יך. ח) ְשׁאַל מ ֶ ִ מּנִּ י--ְו ֶא ְתָּנה גוֹיִ ם, ֲנַחָל ֶתָך; ֲוַאֻחָזּ ְתָך, ְאַפסֵ י-אֶָרץ. ט) ְתּרֹעֵ ם, ְבּשֶׁ ֵ בט בּ ְ ַ רֶזל: כּ ְ ִ כל ִ י יוֹצֵ ר ְתּ ְנַפּצֵ ם. י) ְוע ָ ַ תּה, ְמָלכ ִ ים ה ְ ַ שׂכּ ִ ילוּ; הָ ִ וּ ְסרוּ, ְשֹׁפטֵ י אֶָרץ. יא) ע ְ ִ בדוּ ֶאת-ְיהוָה ְבּ ְיִ ראָה; ְוגִ ילוּ, בּ ְ ִ רעָ דָ ה. יב) ְנַשּׁקוּ-בַ ר, ֶפּן- ֶיֱאנַף ְו ְ תֹאבדוּ ֶד ֶר ְך-- כּ ִ י- ְיִ בעַ ר כּ ְ ִ מעַ ט אַפּוֹ: ְאַשׁרֵ י, ָכּל-חוֹסֵ י בוֹ.
א) מְ ִ זמוֹר ְלדָ וִ ד: ְבּב ְ ָ רחוֹ, מ ְ ִ פּנֵי ְאַבשָׁ לוֹם ְבּנוֹ. ב) ְי ָהוה, ָמה- רַ בּוּ ָצ ָרי; רַ בּ ִ ים, ָקמ ִ ים ָע ָלי. ג) רַ בּ ִ ים, ְאֹמר ִ ים ְל ְנַפשׁ ִ י: אֵ ין ְישׁוּעָ תָ ה לּוֹ בֵ אלֹה ִ ים ֶסלָ ה. ד) ְו ָאַתּה ְי ָהוה, ָמגֵן בֲּ ַ עד ִ י; ְכּבוֹד ִ י, וּמֵ ר ִ ים רֹאשׁ ִ י. ה) קוֹל ִ י, ֶאל-ְיהוָה ֶא ְקרָ א; ֲ וַיַּענֵנִ י מֵ הַ ר ק ְ ָ דשׁוֹ ֶסלָ ה. ו) ֲאנִ י שָׁ כ ְ ַ בתּ ִ י, וָא ִ ישָׁ נָה; ֱהק ִ יצוֹת ִ י--כּ ִ י ְיהוָה ְיִ ס ְמכֵ נִ י. ז) לֹא- א ָ ִ ירא, מֵ ר ְ ִ בבוֹת ָעם-- ֲא ֶשׁר ָסב ִ יב, ָשׁתוּ ָע ָלי. ח) קוּמָ ה ְיהוָה, הוֹשׁ ִ יעֵ נִ י ֱאלֹהַ י-- כּ ִ י-ה ִ כּ ָ ִ ית ֶאת-כָּ ל- ְאֹיבַ י ֶלח ִ י;שׁ ִ נֵּי ְרשָׁ ע ִ ים שׁ ִ בּ ְ ַ ר ָתּ. ט) ל ָ ַ יהוה הְ ַ י ָשׁוּעה; עַ ל-ע ְ ַ מָּך ב ְ ִ ר ָכ ֶתָך ֶסָּלה.
مزمور پنجاه و هشتم
مزمور پنجاه و هشتم
1. برای سالار مغنیان بر اَل تشخت، میختام داوید
2. آیا در حقیقت به عدالتی که گنگ است سخن می‌گویید، و ای بنی‌آدم آیا به راستی داوری می‌نمایید
3. بلکه در دل خود شرارتها به عمل می‌آورید، و ظلم دست‌های خود را در زمین از اندازه بیشتر می‌کنید
4. شریران از رَحِم منحرف هستند، از شکم مادر دروغ گفته گمراه می‌شوند
5. ایشان را زهریست مثل زهرمار، مثل افعی کَر که گوش خود را می‌بندد
6. که آواز افسون‌گران را نمی‌شنود، هرچند به مهارت افسون می‌کند
7. ای خد.ا دندانهایشان را در دهانشان بشکن، ای خد.اوند دندان‌های شیران را خورد بشکن
8. گداخته شده مثل آب بگذرند، چون او تیرهای خود را می‌اندازد، به موقع منقطع خواهند شد
9. مثل حلزون که گداخته شده می‌گذرد، مثل سِقط زن آفتاب را نخواهد دید
10. قبل از آن که دیگ‌های شما آتشِ خارها را احساس کند، آنها را چه تر و چه خشک خواهد رُفت
11. مرد عادل چون انتقام را دید شادی خواهد نمود، پای‌های خود را به خون شریر خواهد شست
و مردم خواهند گفت هر آینه ثمره‌ای برای عادلان هست، هر آینه خد.ایی هست که در جهان داوری می‌کند
مزمور چهل و پنچم
مزمور چهل و پنچم
1. برای سالار مغنیان بر شوشنیم، قصیدة بنی‌قورح، سرود حبیبات
2. دل من به کلام نیکو می‌جوشد، انشاء خود را دربارة پادشاه می‌گویم زبان من چون نویسنده ماهر است
3. تو جمیل‌تر هستی از بنی‌آدم و وقار بر لب‌های تو ریخته شده است، بنابراین خد.ا تو را مبارک ساخته است تابه‌ابد
4. ای توانگر شمشیر خود را بر بالای خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را
5. و به کبریایی خود سوار شده غالب شو به خاطر حقیقت و تواضع وصداقت (ات) هدایت خواهی شد که با یمینت (اعمال) مهیب (انجام دهی)
6. به تیرهای تیز تو امت‌ها زیر (پای) تو می‌افتند، و (این تیرها) به دل دشمنان پادشاه فرو می‌رود
7. ای خد.ا تخت تو تا به ابد است، راستی سلطنت تو است
8. عدالت را دوست و شرارت را دشمن داشتی، بنابراین خد.ای تو، تو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است
9. همة رخت‌های تو مّر و عود و سلیخه است، از قصرهای عاج که (خارج می‌شدی) به تارها تو را خوش ساختند
10. (در بین) دختران پادشاهان (که) از زنان نجیب تو هستند، ملکه به دست راستت (مزین) به طلای اوفیر ایستاده است
11. ای باکره بشنو و ببین و گوش خود را فرادار، و قوم خود و خانة پدرت را فراموش کن
12. تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خد.اوند تو است پس او را عبادت نما
13. و دختر صور با ارمغانی، و دولتمندان قوم رضامندی تو را خواهند طلبید
14. دختر پادشاه همیشه در اندرون (قصر) بلند مرتبه است، و رخت‌های او با طلا مرصع است
15. به لباس آراسته نزد پادشاه حاضر می‌شود، دوشیزگان همراهان او در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد
16. به شادمانی و خوشی آورده می‌شوند، و به قصر پادشاه داخل خواهند شد
17. به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود، و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت
18. نام تو را در همة جهان ذکر خواهم کرد، پس قوم‌ها تو را حمد خواهند گفت تا به ابد
مزمور چهل و ششم
مزمور چهل و ششم
1. برای سالار مغنیان، سرود بنی‌قورح بر علاموت
2. خد.ا ملجا و قوت ماست، و مددکاری که در تنگیها فوراً یاری می‌رساند
3. پس نخواهیم ترسید اگرچه جهان دگرگون گردد، و کوه‌ها در قعر دریا به لرزش آید
4. اگر چه آب‌هایش بخروشند و به جوش آیند، و کوه‌ها از سرکشی آن متزلزل گردند سلاه
5. نهری است که شعبه‌هایش شهر خد.ا را فرح‌ناک می‌سازد، و مسکن قدوس (خد.اوند) متعال را
6. خد.ا همراه اوست پس لغزش نخواهد خورد، خد.ا او را یاری خواهد کرد در طلوع صبح
7. امت‌ها خروشیدند و مملکت‌ها لغزیدند، (چون) او آواز خود را داد پس جهان گداخته گردید
8. خد.ای “صوااُت” با ماست، و خد.ای یعقوب قلعة بلند ما سلاه
9. بیایید کارهای خد.اوند را نظاره کنید، که چه خرابی‌ها در جهان گذارد
10. او جنگ‌‌ها را تا اقصای جهان فیصله می‌دهد، کمان را می‌شکند و نیزه را قطع می‌کند و عرابه‌‌ها را به آتش می‌سوزاند
11. باز ایستید و بدانید که من خد.ا هستم، در میان امت‌ها متعال و در جهان متعال خواهم شد
12. خد.ای “صوااُت” با ماست، و خد.ای یعقوب قلعة بلند ما سلاه
