35 امّا حکمت از جمیع فرزندان خود مَصَدَّق می‌شود.
23 و خوشابحال کسی که در من لغزش نخورد.
31 و از او استدعا کردند که ایشان را نفرماید که به هاویه روند.
39 که ناگاه روحی او را می‌گیرد و دفعهًٔ صیحه می‌زند و کف کرده مصروع می‌شود و او را فشرده، به دشواری رها می‌کند.
34 و این سخن هنوز بر زبانش می‌بود که ناگاه ابری پدیدار شده، بر ایشان سایه افکند و چون داخل ابر می‌شدند، ترسان گردیدند.
