SURA 1. Fatiha

SURA 1. Fatiha, or the Opening Chapter

1. In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful.

2. Praise be to Allah, the Cherisher and Sustainer of the worlds;

3. Most Gracious, Most Merciful;

4. Master of the Day of Judgment.

5. Thee do we worship, and Thine aid we seek.

6. Show us the straight way,

7. The way of those on whom Thou hast bestowed Thy Grace, those whose [portion]

is not wrath, and who go not astray.

سورة القیامة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به روز قیامت، (1)

و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حق است)! (2)

آیا انسان می‏پندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟! (3)

آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم! (4)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (5)

(از این رو) می‏پرسد: «قیامت کی خواهد بود»! (6)

(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآید، (7)

و ماه بی‏نور گردد، (8)

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (9)

آن روز انسان می‏گوید: «راه فرار کجاست؟!» (10)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد! (11)

آن روز قرارگاه نهایی تنها بسوی پروردگار تو است; (12)

و در آن روز انسان را از تمام کارهایی که از پیش یا پس فرستاده آگاه می‏کنند! (13)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)

هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد! (15)

زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16)

چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)

پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروی کن! (18)

سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)

چنین نیست که شما می‏پندارید (و دلایل معاد را کافی نمی‏دانید); بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بی‏قید و شرط را)! (20)

و آخرت را رها می‏کنید! (21)

(آری) در آن روز صورتهایی شاداب و مسرور است، (22)

و به پروردگارش می‏نگرد! (23)

و در آن روز صورتهایی عبوس و در هم کشیده است، (24)

زیرا می‏داند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم می‏شکند! (25)

چنین نیست (که انسان می‏پندارد! او ایمان نمی‏آورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد، (26)

و گفته شود: «آیا کسی هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)

و به جدائی از دنیا یقین پیدا کند، (28)

و ساق پاها (از سختی جان‏دادن) به هم بپیچد! (29)

(آری) در آن روز مسیر همه بسوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)

(در آن روز گفته می‏شود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (31)

بلکه تکذیب کرد و روی‏گردان شد، (32)

سپس بسوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم برمی‏داشت! (33)

(با این اعمال) عذاب الهی برای تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (34)

سپس عذاب الهی برای تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (35)

آیا انسان گمان می‏کند بی‏هدف رها می‏شود؟! (36)

آیا او نطفه‏ای از منی که در رحم ریخته می‏شود نبود؟! (37)

سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (38)

و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (39)

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (40)

سورة الانشقاق

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

در آن هنگام که آسمان ( کرات آسمانی) شکافته شود، (1)

و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (2)

و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (3)

و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود، (4)

و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5)

ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‏روی و او را ملاقات خواهی کرد! (6)

پس کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)

بزودی حساب آسانی برای او می‏شود، (8)

و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمی‏گردد. (9)

و اما کسی که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)

بزودی فریاد می‏زند وای بر من که هلاک شدم! (11)

و در شعله‏های سوزان آتش می‏سوزد. (12)

چرا که او در میان خانواده‏اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)

او گمان می‏کرد هرگز بازگشت نمی‏کند! (14)

آری، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را برای حساب ثبت کرد)! (15)

سوگند به شفق، (16)

و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آوری می‏کند، (17)

و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل می‏شود، (18)

که همه شما پیوسته از حالی به حال دیگر منتقل می‏شوید (تا به کمال برسید). (19)

پس چرا آنان ایمان نمی‏آورند؟! (20)

و هنگامی که قرآن بر آنها خوانده می‏شود سجده نمی‏کنند؟! (21)

بلکه کافران پیوسته آیات الهی را انکار می‏کنند! (22)

و خداوند آنچه را در دل پنهان می‏دارند بخوبی می‏داند! (23)

پس آنها را به عذابی دردناک بشارت ده! (24)

مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، که برای آنان پاداشی است قطع‏نشدنی! (25)

سورة المنافقون

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامی که منافقان نزد تو آیند می‏گویند: «ما شهادت می‏دهیم که یقینا تو رسول خدایی! س‏ذللّه خداوند می‏داند که تو رسول او هستی، ولی خداوند شهادت می‏دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند). (1)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏اند تا مردم را از راه خدا باز دارند، و کارهای بسیار بدی انجام می‏دهند! (2)

این بخاطر آن است که نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهای آنان مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمی‏کنند! (3)

هنگامی که آنها را می‏بینی، جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‏برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا می‏دهی; اما گویی چوبهای خشکی هستند که به دیوار تکیه داده شده‏اند! هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‏پندارند; آنها دشمنان واقعی تو هستند، پس از آنان بر حذر باش! خداوند آنها را بکشد، چگونه از حق منحرف می‏شوند؟! (4)

هنگامی که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا برای شما استغفار کند!»، سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می‏دهند; و آنها را می‏بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‏ورزند! (5)

برای آنها تفاوت نمی‏کند، خواه استغفار برایشان کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنان را نمی‏بخشد; زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمی‏کند! (6)

آنها کسانی هستند که می‏گویند: «به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند!» (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آن خداست، ولی منافقان نمی‏فهمند! (7)

آنها می‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می‏کنند!» در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولی منافقان نمی‏دانند! (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! و کسانی که چنین کنند، زیانکارانند! (9)

از آنچه به شما روزی داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: س‏خ‏للّهپروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!» (10)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تاخیر نمی‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (11)

سورة المعارج

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

تقاضاکننده‏ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‏تواند آن را دفع کند، (2)

از سوی خداوند ذی المعارج ( خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‏کنند)! (3)

فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوی او عروج می‏کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)

پس صبر جمیل پیشه کن، (5)

زیرا آنها آن روز را دور می‏بینند، (6)

و ما آن را نزدیک می‏بینیم! (7)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‏شود، (8)

و کوه‏ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود، (9)

و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‏گیرد! (10)

آنها را نشانشان می‏دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (11)

و همسر و برادرش را، (12)

و قبیله‏اش را که همیشه از او حمایت می‏کرد، (13)

و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند; (14)

اما هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‏های سوزان آتش است، (15)

دست و پاو پوست سر را می‏کند و می‏برد! (16)

و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‏زند، (17)

و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (18)

به یقین انسان حریص و کم‏طاقت آفریده شده است، (19)

هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‏کند، (20)

و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‏شود (و بخل می‏ورزد)، (21)

مگر نمازگزاران، (22)

آنها که نمازها را پیوسته بجا می‏آورند، (23)

و آنها که در اموالشان حق معلومی است... (24)

برای تقاضاکننده و محروم، (25)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (26)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)

چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (28)

و آنها که دامان خویش را (از بی‏عفتی) حفظ می‏کنند، (29)

جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‏گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (31)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند، (32)

و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‏نمایند، (33)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (34)

آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‏شوند. (35)

این کافران را چه می‏شود که با سرعت نزد تو می‏آیند... (36)

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)! (37)

آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟! (38)

هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان می‏دانند آفریده‏ایم! (39)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... (40)

که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (41)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (42)

همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‏شوند، گویی به سوی بتها می‏دوند... (43)

در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‏ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‏شد! (44)