فصل 15
1 جواب نرم خشم را برمی‌گرداند، اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می‌آورد.
2 زبان حکیمان علم را زینت می‌بخشد، اما دهان احمقان به حماقت تنطّق می‌نماید.
3 چشمان خداوند در همه جاست، و بر بدان و نیکان می‌نگرد.
4 زبان ملایم، درخت حیات است و کجی آن، شکستگی روح است.
5 احمق تأدیب پدر خود را خوار می‌شمارد، اما هر که تنبیه را نگاه دارد زیرک می‌باشد.
6 در خانه مرد عادل گنج عظیم است، اما محصول شریران، کدورت است.
7 لبهای حکیمان معرفت را منتشر می‌سازد،اما دل احمقان، مستحکم نیست.
8 قربانی شریران نزد خداوند مکروه است، اما دعای راستان پسندیده اوست.
9 راه شریران نزد خداوند مکروه است، اما پیروان عدالت را دوست می‌دارد.
10 برای هر که طریق را ترک نماید تأدیب سخت است، و هر که از تنبیه نفرت کند خواهد مرد.
11 هاویه و اَبَدّوُن در حضور خداوند است، پس چند مرتبه زیاده دلهای بنی‌آدم.
12 استهزاکننده تنبیه را دوست ندارد، و نزد حکیمان نخواهد رفت.
13 دل شادمان چهره را زینت می‌دهد، اما از تلخی دل روح منکسر می‌شود.
14 دل مرد فهیم معرفت را می‌طلبد، اما دهان احمقان حماقت را می‌چَرَد.
15 تمامی روزهای مصیبت‌کشان بد است، اما خوشی دل ضیافتِ دائمی است.
16 اموال اندک با ترس خداوند بهتر است از گنج عظیم با اضطراب.
17 خوان بُقُول در جایی که محبت باشد، بهتر است از گاو پرواری که با آن عداوت باشد.
18 مرد تندخو نزاع را برمی‌انگیزد، اما شخص دیرغضب خصومت را ساکن می‌گرداند.
19 راه کاهلان مثل خاربست است، اما طریق راستان شاهراه است.
20 پسر حکیم پدر را شادمان می‌سازد، اما مرد احمق مادر خویش را حقیر می‌شمارد.
21 حماقت در نظر شخص ناقص‌العقل خوشی است، اما مرد فهیم به راستی سلوک می‌نماید.
22 از عدم مشورت، تدبیرها باطل می‌شود، امااز کثرت مشورت‌دهندگان برقرار می‌ماند.
23 برای انسانْ از جوابِ دهانش شادی حاصل می‌شود، و سخنی که در محلّش گفته شود چه بسیار نیکو است.
24 طریق حیات برای عاقلان به سوی بالا است، تا از هاویه اسفل دور شود.
25 خداوند خانه متکبّران را منهدم می‌سازد، اما حدود بیوه‌زن را استوار می‌نماید.
26 تدبیرهای فاسد نزد خداوند مکروه است، اما سخنان پسندیده برای طاهران است.
27 کسی که حریص سود باشد خانه خود را مکدّر می‌سازد، اما هر که از هدیه‌ها نفرت دارد خواهد زیست.
28 دل مرد عادل در جواب دادن تفکّر می‌کند، اما دهان شریران، چیزهای بد را جاری می‌سازد.
29 خداوند از شریران دور است، اما دعای عادلان را می‌شنود.
30 نورِ چشمانْ دل را شادمان می‌سازد، و خبر نیکو استخوانها را پر مغز می‌نماید.
31 گوشی که تنبیه حیات را بشنود، در میان حکیمان ساکن خواهد شد.
32 هر که تأدیب را ترک نماید، جان خود را حقیر می‌شمارد، اما هر که تنبیه را بشنود عقل را تحصیل می‌نماید.
33 ترس خداوند ادیب حکمت است، و تواضعْ پیشروِ حرمت می‌باشد.
